Skip to main content

Миний блогоор зочилсон

51,995

ЭЕШ ба түүнийг тойрсон асуудлууд


Төгсөх ангийн сурагчдын хувьд “Элсэлтийн Ерөнхий Шалгалт” ( ЭЕШ ) нь толгойны өвчин болдог. Энэ нь ч аргагүй. 10 гаруй жил сурсныхаа үр дүнг нэг шалгалтаар шалгуулна гэдэг том хариуцлага нь мэдээж. Монгол улсад нэг жилд ойролцоогоор 40 орчим мянган хүн (ЕБС-ийн сурагч, коллежийн төгсөгч, гадаад сурч байгаад ирсэн хүн, өмнөх оны төгсөгч гэх мэт) ЭЕШ өгдөг.

ЭЕШ-ыг дагасан сайн, муу мэдээ жил бүрийн 2 сараас эхлээд хэвлэл мэдээллийн хэрэгслүүд болон цахим сүлжээгээр цацагддаг. Гэхдээ муу нь олонтаа. Сүүлийн жишээ бол 2016 он. Сурагчдыг хуурч мэхлэн шалгалтын сэдэв хэмээн олон арав магадгүй олон зуун хүүхдүүдэд хэдэн мянга, хэдэн сая төгрөгөөр зарсан нь нотлогдсон. Гэхдээ энэ материал нь ЭЕШ-ын материалаас өөр байсан хэмээн Боловсролын Үнэлгээний Төвөөс ( БҮТ )  мэдээлэлсэн. Энэ яриа намжаагүй байхад дугаар сургуулийн багш нэгэн бичлэгийг фейсбүүк хуудсаар цацан нийгмийг нэг хэсэгтээ өөртөө төдийгүй БҮТ-д хандуулж чадсан. Үнэхээр ЭЕШ-ын материал задарсан эсэх нь одоо ч хүн бүрт асуулт болон үлдсэн байдаг. Хэнд? Яаж? Хэрхэн? Хариуцлага тооцсон бол. 10-н жилийн хүүхдүүд үнэхээр хохирсон уу? Гэхдээ энэ яриа 2016 оны зуны турш яригдаад л мартагдах шив.

ЭЕШ-д бүртгүүлэхийн тулд сурагчид хураамж төлдөг. 2016 оны хураамж нь 1 хичээлийн 5800₮ байсан ба нэмэлт батламжийн 700₮ ч бодогдсон. 1 сурагч ойролцоогоор 6 хичээл сонгодог гэж үзвэл 35500 төгрөг болж байна. Үүнийгээ өмнөх жилийн 37,000 сурагчид үржүүлвэл 1 тэрбум давсан мөнгө гарч байна. Энэ мөнгө юунд зарцуулагддаг вэ? Улсаас цалинждаг БҮТ-ийн ажилчдад уу? Эсвэл материал хэвлэхэд үү? 5800 төгрөгөөр 5,6 цаас хэвлэдэггүй л байлтай. Үүнд хэн яаж хяналт тавьж байна?

ЭЕШ толгойны өвчин төдийгүй ихэнх хүмүүсийн бизнес болсон. Ерөнхий Боловсролын Сургууль (ЕБС) сурагчдаа байнгын л бэлддэг харагддаг. Гэхдээ сурагчид төлбөртэй сургалтын төвийг хичээлийн хажуугаар сонгон суралцдаг. Энэ сургалтын төвүүдийн чанарт анхаардаг байгууллага байхгүй хэдий ч сурагчид сонгон суралцсаар л байдаг. Эдгээрийн төлбөр нь ч ЭЕШ дөхөх тусам тэнгэрт хаддаг. Сурагчдын хамгийн ихээр сонирхдог хичээлүүд болох математик, монгол хэл, хими, нийгэм, физик зэрэг хичээлүүдийн нэг тус бүрийн үнэ нь ихэвчлэн сарын 250,000₮-400,000₮ байна. (хүүхдүүдийг ихээр өөртөө татдаг сургалтын төвийн дундаж) Эцэг, эхүүдийн ярианаас үзэхэд ЭЕШ-ын өмнө хүүхдээ ийм сургалтын төвд заавал хамрагдуулах ёстой юм шиг л үздэг. ЕБС-д сурагчид төдийгүй эцэг, эхүүд яагаад эргэлздэг вэ? Зарим багш нар ч сурагчиддаа үүнийг зөвлөдөг нь үнэн. Энэ нь ЕБС-ийн сургалтын чанарт байна уу эсвэл сурагчид үнэхээр өөрсдийн чадварт итгэдэггүй юу?

  Жил бүрийн ЭЕШ-ын маргаан, бүртгүүлэхэд зарцуулдаг мөнгө, сургалтын төвүүдийн чанар төлбөрт анхаардаг хүн байна уу? Энэ их ЭЕШ-ыг тойрсон асуудал жил бүр гарсаар байхад яагаад хэн ч авч хэлцдэггүй вэ? Зөвхөн ЭЕШ-ийг тойрсон олон асуудлын хэдийг нь л сонгон үзвэл энэ. Энэ үнэхээр зарим хүмүүсийн бизнес болсон юм гэж үү? 2017 оны ЭЕШ ямар асуудал гарах бол? Энэ бүгдийг бид хүлээх биш эртнээс л ярих ёстой, засруулах ёстой асуудлын маань хэсэг юм.

Нийтлэлч: Алтанхуягийн Алтанбаяр

Comments

Popular posts from this blog

“ӨНӨӨГИЙН НИЙГЭМД ХАМГИЙН ТУЛГАМДСАН АСУУДАЛ, МИНИЙ НҮДЭЭР...”

Өнөөгийн нийгэмд хамгийн тулгамдсан асуудал юу вэ? гэвэл би “Бидний эрүүл мэнд” л гэж хэлэх байх. Ялангуяа хүүхдийн эрүүл мэнд. Бидний дүү нар эрүүл төрөхийн тулд авилгалын хэрэгт холбогдож байна. Миний эгч гурван жилийн өмнө төрж, би дүүтэй болсон. Эрүүл төрөхийн тулд эмч нарт гарын бэлэг, бэлэн мөнгө өгсөн. Миний эгчтэй адил эрүүл төрөхийн тулд эмч нарт хандив ч гэх үү, гарын бэлэг ч гэх үү, авилгалын шинжтэй зүйлийг ээж нар одоог хүртэл өгсөөр л байдаг. Хэрэв өгөхгүй бол төрөхийн хүндрэл үүснэ хэмээн айж байгаа нь эрүүл мэндийн салбар ямар аюултай байгааг харуулж байна. Энэ жил манай дүү 3 настай бөгөөд цэцэрлэгт сурдаг. Миний дүү болоод миний гэр бүл жил бүр ханиадаар өвчилдөг. Гэхдээ үүнийг хүн бүр байдаг л зүйл мэт харсаар байгаад би айж байна. Эмнэлэгт очиход хүчтэй антибиотик буюу ханиадны эмийг хүн бүрт бичиж өгнө. Гэхдээ энэ эмнээс хэдэн жилийн өмнө надад харшил өгч эмнэлэгт хэвтэж байсан юм. Одоо хурц амттай хоол, хурц үнэр болон амокцлины найрлагатай бүх эмнээс хүнд ...

"ҮЗЭХИЙН ХЯЗГААР" номын онцлох ишлэлүүд

Л.Өлзийтөгстэй танилцсан нь:  Л.Өлтийтөгсийг 2016 оны 12 сарын сүүл хүртэл шүлгүүдийг нь битгий хэл, зохиолчийн нэрийг нь ч мэддэггүй байлаа. Миний анхны ярилцлага намайг түүнтэй танилцуулсан юм. Түүнтэй гэдэг нь түүний нэртэй. Анхны ярилцлагадаа маш эрдэм мэдлэг, ажлын туршлагатай хүнийг оролцуулсан тул сайн ярилцлагыг өөрийн блогтоо хэвлэх гэсэн эрмэлзэл тун их байлаа. Яруу найрагч, сэтгүүлч, миний хамгийн сайн эгч С.Бэрцэцэг өөрийн шүлгийн анхны номыг хэвлэхээс өмнө тэрхүү ярилцлагыг минь редокторлаж, баярласан сэтгэлдээ түүнд Л.Өлзийтөгсийн “Тэнгэрт ургадаг модод” хэмээх шүлгийн номыг бэлэглэсэн. Ингэж л яруу найрагчийн нэр болон цөөн хэдэн шүлгүүд, бичвэрүүдтэй нь танилцсан юм. Дараагийн түүнтэй илүү их дотносох болсон сэдэл бол түүний “Нүдний шилэнд үлдсэн зургууд” номын “Сохор” өгүүллэг байсан.     “Үзэхийн хязгаар” номыг унших болсон сэдэл Би ямар нэгэн номыг бүтнээр нь уншихын тулд төрөх гэж буй эмэгтэй шиг дуншиж дуншиж л уншдаг гэхэд болно. Л.Өлзийтө...

"ТООМЖИРГҮЙ АМЬДРАХ БЯЦХАН УРЛАГ" номын тэмдэглэл

Номын зохиолч:  "Марк Мэнсон"  Номын нэр:  "Тоомжиргүй амьдрах бяцхан урлаг" Ө өрийн блогт нийтлэл гэхээс илүүтэй номын тэмдэглэл л сүүлийн үед оруулж байна. Учир нь оюутан болоод ганц сурж буй зүйл нь ном унших. Сайн гэх үнэлгээг өөртөө өгмөөр байна. 7 хоногт ядаж нэг ч гэсэн нүүр ном уншиж байна гэдэг нь миний хувьд ололттой тал санагддаг. Гэхдээ одоо өдөрт ядаж 5 хуудсыг эрхэмлэж байна. Арван жил, коллежид нэг номыг бүтэн унших байтугай эхлүүлж ч байгаагүй. Тэгэх шаардлага ч байгаагүй биз. Энэ миний буруу биш шүү. Багш нар унш гэж хэлээгүй юм чинь. Сүүлийн 2 жил номыг удаан хэдий ч чанартай уншихад суралцаж байна. Энэ удаагийн миний сонгосон ном бол Марк Мэнсоны "Тоомжиргүй Амьдрах Бяцхан Урлаг". Энэ номыг унших болсон шалтгаан гэвэл миний төрсөн өдрөөр ноднин 2 сарын турш хамтран ажилласан хамтрагч болох Мандалмаа эгч маань бэлэглэсэн юм. Хүнээс ном бэлгэнд авчхаад уншихгүй, номын шүүгээндээ хадгална гэдэг чинь бүдүүлэг хэрэг биз дээ. Тиймээ...