Skip to main content

Миний блогоор зочилсон

БИ ШАШИН ШҮТЭХЭЭСЭЭ АЙЖ БАЙНА.


Эх орон тогтнох, эрх чөлөө бий болох үндэс нь магадгүй шашин шүтлэг байж болох юм. Улс орон бүрийн түүхийн гол гэрч, соёл иргэншлийн нэг хэсэг нь мэдээж шашин. Өнөөдөр Монголд амьдарч буй залуусаас өөрсдийнх нь шашны талаар асуувал өөрсдийгөө ихэнх нь атист буюу шашингүй үзэлтэй гэж хэлнэ. Гэхдээ хүнд ямар нэгэн итгэл үнэмшил байдаг. Ойр дотны хүний бие нь муудахад сүмд залбирах, ганданд ном уншуулах эсвэл бурханд ямар нэгэн байдлаар өөрийн сэтгэлээ уудалж, сүсэглэдэг нь үнэн. Дэлхий ертөнц төдийгүй Монголд шашны талаар хүмүүс хоорондоо ярилцахад түүнээс баяр баясал, сайхан энерги бус хэрүүл тэмцэл үүсдэг нь бас гайхууштай.
Би шашны талаар сайн мэдэхгүй ч өнөөдөр монголд шашны урсгалууд дэлгэрч, хүн бүр өөрсдийн үнэт зүйлс, итгэл үнэмшлийг сонгож байгааг харж байна. Хэн нэгний итгэл үнэмшилд халдах гэж энэхүү нийтлэлээ бичихийг хүссэнгүй. Гайхсан зүйлсээ л тодруулах гэсэн юм. Энэ удаад Буддын болон Христийн шашныг сонгон бичлээ.
Миний эцэг, эх түүний төрөл төрөгсөд бүгд буддын шашинтай. Бүр том лам нар ч бий. Лам нарын амьдралын талаар би бага зэрэг гадарлана. Шашны сургуульд багаасаа хамрагдаж, багшийн хий гэснийг хийж, цээжил гэснийг цээжилж, багш нарынхаа үгнээс гардаггүй банди лам нарын тэвчээрийг үнэлүүштэй. Бага байхад лам хүүхдүүд эрдэм номд шамдсан их л аз жаргалтай харагддаг байж билээ. Тэдгээр хүүхдүүд одоо том болж сүм дацангуудад хуваарилагдсан байх. Гэхдээ би лам нараас айдаг. Айлд ном уншсаны төлөө мөнгө авдгийг би буруутгахгүй ч маш түргэн их мөнгөтэй болж байгаад нь атаархдаг бас гайхдаг. Зарим лам нар хүмүүсээс их хэмжээний мөнгө нэхэж байсныг ч мөн харж байсан. Лам нараар хүмүүс ихэвчлэн цагаан сараар ном уншуулдаг. Тэдний өдрийн орлого хэд вэ? гэдгийг асуух нь бүдүүлэг хэрэг болох байх. Түүний дараагаар бие муутай өвчтөн, ядарч яваа эмээ өөрийн эрүүл мэнд, үр хүүхдийн төлөө олсон мөнгөөрөө эмнээс илүү ном уншуулахыг илүүд үзэж байна. Өнөөдөр би Гандантэгчилэн хийдэд ээжийн хамт залбирч, бурхан болсон хүнд ном уншуулахаар очтол маш олон хүн залбирч байхыг харлаа. Ном бичүүлэх дацанд нэг эмээ өөрт байгаа бүх мөнгөөрөө хэд хэдэн ном бичүүлж байгааг харах нь надаа их л хүнд туслаа. Түүний мөнгөн дүн 10 мянган төгрөг болсон. Энэ нь оюутан миний 5 хоногийн хоолны мөнгө юм. Өнөөдөр шинийн 28, ямар нэгэн сайн өдөр биш ч олон тооны хүмүүс ганданд цуглах нь монголчууд ямар хэцүү амьдралтай болоод өдөр бүр ихээр залбирч байгаа бол доо гэж гайхлаа. Бас ном бичсэн бичээч лам уртавтар сахалтай бас утсаараа тоглож байсан. Миний ойлгож байгаагаар бол лам хүн сахал үс ургуулах ёсгүй. Одоо үед өөрчлөгдсөн ч байж болох юм. Гэхдээ би ижий, аавынхаа шашныг хүндэтгэн бурхандаа залбирч, өдөр бүр зул өргөдөг. Би буддын шашинтай ч тэдний төлөөлөгч болох лам нараас хааяа айх юм.
Би 7 хоногийн хагас, бүтэнсайны аль нэг өдөр сүмд залбирдаг. Энэ үгийг хэлэх нь миний танилуудын эгдүүцлийг хүргэдэг. Цүнхэндээ “Ариун Библи” үүрэн хааяа нэг гаргаж уншихад хүмүүс эвэртэй туулай харсан мэт намайг гайхдаг. Хүн шашин шүтэх, эс шүтэх эрхтэй хэмээн үндсэн хуулиндаа заасан байдгийг хүн бүр мэднэ. Хүний эрхийн төлөө тэмцэгчдийн өмнө Библийн номоо хэд, хэдэн удаа гаргаж туршиж үзэхэд бас л нөгөө эвэртэй туулай үзсэн мэт байлаа. Энэ ч асуудал биш л л дээ. Би сүмд байнга очоод байж амждаггүй. Гэхдээ Есүс Христэд  залбирч, дуулалуудыг даган дуулах дуртай. Энэ үг ч миний нийтлэлийг уншиж байгаа танд эвгүй санагдаж байгааг мэдэж байна. Гэхдээ бүхий л шашинд өглөг, хандивын асуудал байдгийг мэдсэн. Сүмд залбирсны төлөө өглөг өгөх нь ч бас нөгөө ганданд ном уншуулдагтай ижил санагддаг. Би нэг ч удаа хандив өргөж үзээгүй ч бурхан миний үгийг сонсдог гэдэгт би итгэдэг. Христийн сүмүүдийн номлогч, итгэгч нартай уулзахад ихэнх нь өөр бусад сүмүүдийг буруу урсгалынх хэмээн тайлбарлах нь надад шашин шүтэх эргэлзээг минь төрүүлдэг.
Би ямар ч шашинтай байсан зөв л байхыг хүсч байна. Би Буддын сургаалыг дагаж, Ариун Библийн зүйл бүрийг ойлгохыг хичээж байна. Заримдаа архи уух лам нар, бие биенийхээ урсгалыг муулах итгэгч нараас айж байна. Хэн нэгний итгэл үнэмшлийг муулах гэсэнгүй гэх эхлэл үгээ энд дахин дурдъя. Би ямар ч шашинтай байсан, ямар ч хүн байсан өөрийн замыг зурж буй эсвэл бурхны төлөвлөсөн төлөвлөгөөгөөр явж буй учраас хэн нэгэн миний үзэлд бүү саад болоосой гэж хүсэх юм. Ганданд ном уншуулсан 10,000 төгрөг, Сүмд залбирахдаа өгөх 10,000 төгрөг хэн нэгний өдрийн хоолны мөнгө гэдэгт итгэдэг. Үүнд И баримт ч өгдөггүй. Зарим хүмүүсийн хувьд буян гэж хэлэх ч энэ мөнгө хаана хэнд хүрдэг бол гэдэг нь гайхууштай.
Би шашны талаар бичихээс айдаг. Энэ миний шашны талаар бичсэн анхны бөгөөд сүүлийн нийтлэл байх болтугай.

Нийтлэлч: А. Алтанбаяр          

Comments

  1. МУИС-ийн МНТ асуудаг түүхийн багш Д.Энхжаргал багш нэг лекцэн дээрээ "Уул байлаа гэж үзье...Тэр уулын оройд хүмүүсийн хамгийн дээд хувилбар байгаа. Бүх шашин нь тэр уулын оройд гарах, ѳѳрсдийн хамгийн дээд хувилбарт хүрэх зам/жим юм...Бүгд ѳѳр ѳѳрсдийн сонгосон замаар явж байгаа атал нѳгѳѳ зам/жимүүдээ үгүйсгэдэг нь харамсалтай" гэж хэлж байсан нь ер мартагддаггүй..Үнэнд их ойр санагддаг даа.

    ReplyDelete
  2. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

“ӨНӨӨГИЙН НИЙГЭМД ХАМГИЙН ТУЛГАМДСАН АСУУДАЛ, МИНИЙ НҮДЭЭР...”

Өнөөгийн нийгэмд хамгийн тулгамдсан асуудал юу вэ? гэвэл би “Бидний эрүүл мэнд” л гэж хэлэх байх. Ялангуяа хүүхдийн эрүүл мэнд. Бидний дүү нар эрүүл төрөхийн тулд авилгалын хэрэгт холбогдож байна. Миний эгч гурван жилийн өмнө төрж, би дүүтэй болсон. Эрүүл төрөхийн тулд эмч нарт гарын бэлэг, бэлэн мөнгө өгсөн. Миний эгчтэй адил эрүүл төрөхийн тулд эмч нарт хандив ч гэх үү, гарын бэлэг ч гэх үү, авилгалын шинжтэй зүйлийг ээж нар одоог хүртэл өгсөөр л байдаг. Хэрэв өгөхгүй бол төрөхийн хүндрэл үүснэ хэмээн айж байгаа нь эрүүл мэндийн салбар ямар аюултай байгааг харуулж байна. Энэ жил манай дүү 3 настай бөгөөд цэцэрлэгт сурдаг. Миний дүү болоод миний гэр бүл жил бүр ханиадаар өвчилдөг. Гэхдээ үүнийг хүн бүр байдаг л зүйл мэт харсаар байгаад би айж байна. Эмнэлэгт очиход хүчтэй антибиотик буюу ханиадны эмийг хүн бүрт бичиж өгнө. Гэхдээ энэ эмнээс хэдэн жилийн өмнө надад харшил өгч эмнэлэгт хэвтэж байсан юм. Одоо хурц амттай хоол, хурц үнэр болон амокцлины найрлагатай бүх эмнээс хүнд ...

"ҮЗЭХИЙН ХЯЗГААР" номын онцлох ишлэлүүд

Л.Өлзийтөгстэй танилцсан нь:  Л.Өлтийтөгсийг 2016 оны 12 сарын сүүл хүртэл шүлгүүдийг нь битгий хэл, зохиолчийн нэрийг нь ч мэддэггүй байлаа. Миний анхны ярилцлага намайг түүнтэй танилцуулсан юм. Түүнтэй гэдэг нь түүний нэртэй. Анхны ярилцлагадаа маш эрдэм мэдлэг, ажлын туршлагатай хүнийг оролцуулсан тул сайн ярилцлагыг өөрийн блогтоо хэвлэх гэсэн эрмэлзэл тун их байлаа. Яруу найрагч, сэтгүүлч, миний хамгийн сайн эгч С.Бэрцэцэг өөрийн шүлгийн анхны номыг хэвлэхээс өмнө тэрхүү ярилцлагыг минь редокторлаж, баярласан сэтгэлдээ түүнд Л.Өлзийтөгсийн “Тэнгэрт ургадаг модод” хэмээх шүлгийн номыг бэлэглэсэн. Ингэж л яруу найрагчийн нэр болон цөөн хэдэн шүлгүүд, бичвэрүүдтэй нь танилцсан юм. Дараагийн түүнтэй илүү их дотносох болсон сэдэл бол түүний “Нүдний шилэнд үлдсэн зургууд” номын “Сохор” өгүүллэг байсан.     “Үзэхийн хязгаар” номыг унших болсон сэдэл Би ямар нэгэн номыг бүтнээр нь уншихын тулд төрөх гэж буй эмэгтэй шиг дуншиж дуншиж л уншдаг гэхэд болно. Л.Өлзийтө...

"ТООМЖИРГҮЙ АМЬДРАХ БЯЦХАН УРЛАГ" номын тэмдэглэл

Номын зохиолч:  "Марк Мэнсон"  Номын нэр:  "Тоомжиргүй амьдрах бяцхан урлаг" Ө өрийн блогт нийтлэл гэхээс илүүтэй номын тэмдэглэл л сүүлийн үед оруулж байна. Учир нь оюутан болоод ганц сурж буй зүйл нь ном унших. Сайн гэх үнэлгээг өөртөө өгмөөр байна. 7 хоногт ядаж нэг ч гэсэн нүүр ном уншиж байна гэдэг нь миний хувьд ололттой тал санагддаг. Гэхдээ одоо өдөрт ядаж 5 хуудсыг эрхэмлэж байна. Арван жил, коллежид нэг номыг бүтэн унших байтугай эхлүүлж ч байгаагүй. Тэгэх шаардлага ч байгаагүй биз. Энэ миний буруу биш шүү. Багш нар унш гэж хэлээгүй юм чинь. Сүүлийн 2 жил номыг удаан хэдий ч чанартай уншихад суралцаж байна. Энэ удаагийн миний сонгосон ном бол Марк Мэнсоны "Тоомжиргүй Амьдрах Бяцхан Урлаг". Энэ номыг унших болсон шалтгаан гэвэл миний төрсөн өдрөөр ноднин 2 сарын турш хамтран ажилласан хамтрагч болох Мандалмаа эгч маань бэлэглэсэн юм. Хүнээс ном бэлгэнд авчхаад уншихгүй, номын шүүгээндээ хадгална гэдэг чинь бүдүүлэг хэрэг биз дээ. Тиймээ...